Ένας Έλληνας τρώει ήσυχα-ήσυχα το πρωινό του σε ένα εστιατόριο, όταν ένας τυπικός Αμερικάνος τουρίστας, μασώντας προκλητικά τσίχλα, έρχεται και κάθεται απροσκάλεστος δίπλα του. Ο Έλληνας τον αγνοεί, και ο Αμερικάνος δυσαρεστημένος, ξεκινάει την παρακάτω κουβέντα.

Aμερικάνος: - Τρώτε ολόκληρο το ψωμί, εσείς οι Έλληνες;

Έλληνας (βαριεστημένα): - Φυσικά.

Αμερικάνος: - Εμείς όχι. Τρώμε μόνο το εσωτερικό, το εξωτερικό το βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, το κάνουμε κρουασάν και τα πουλάμε στους Έλληνες.

Ο Έλληνας ακούει ατάραχος.

Αμερικάνος: - Τρώτε μαρμελάδα εσείς οι Έλληνες;

Έλληνας: - Φυσικά.

Αμερικάνος: - Εμείς πάλι όχι. Τρώμε φρέσκα φρούτα. Τα υπολείμματα, κουκούτσια, φλούδες, κλπ, τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε μαρμελάδα και τα πουλάμε στους Έλληνες.

Ατάραχος ο Έλληνας τον ακούει δίχως να μειδιάσει. Και ρωτά με τη σειρά του.
Έλληνας: - Τα προφυλακτικά τι τα κάνετε αφού πηδήξετε;

Αμερικάνος: - Τα πετάμε φυσικά.

Έλληνας: - Εμείς, πάλι, όχι. Τα βάζουμε σε ένα κοντέινερ, το ανακυκλώνουμε, τα κάνουμε τσίχλες και τα πουλάμε στους Αμερικάνους. Αυτά με άρωμα φρούτων γίνονται ανάρπαστα...